En dus vertrekt, als zo vaak richting Frankrijk, zaterdagmorgen een klein konvooi. Zeer klein, want slechts bestaand uit de te testen Convertible en de Mustangmania Staff Car. Met prachtig weer rijd ik toch maar decadent met dak dicht en airco aan tot we 50 km voor Parijs (Senlis) de snelweg verlaten. Ons onderdak voor twee nachten wordt een stacaravan op een semi-camping met hotel en restaurant aan de rand van het circuit van La Ferté-Gaucher. Waar bij aankomst al het nodige leven in de brouwerij is ....
En waar zul je ooit nog eens een originele ’69 Boss en ’67 Shelby uit Monaco voor een stacaravan aantreffen ....
Het is Frankrijk en dus moet er wel een beetje lekker gegeten worden; er wordt een supermarkt geplunderd en er ontstaat een ongepland groot maaltijdfeest. Na afloop waarvan, ook als altijd, mysterieuze drankjes van tot 45% uit kofferbakken komen en het erg, maar dan ook erg laat wordt (en luidruchtig).
Zondag weer vroeg op want de mannen van de organisatie moeten hun plek innemen en de Mustangmania stand moet worden opgebouwd. Wat volgt is een prachtige en hete dag, waarbij je bijna gaat klagen over de brandende zon. Sterker nog, we klagen gewoon! Veel Mustangs, maar ook andere Amerikanen verschijnen en één originele 1968 Porsche 911. Van clublid en Mustangbezitter Jean-Maurice en die Porsche rijdt met zijn 145 pk alle klassieke Mustangs, hoe goed geprepareerd ook, volledig zoek ....
Speciaal voor dit evenement omgelegd, originele diagonaalbanden; ze rijden vreselijk slecht volgens de eigenaar ....
Aan het einde van de dag zijn er al de nodige auto’s weg, maar degenen die er nog zijn doen mee aan de afsluitende fotoparade. Altijd indrukwekkend met zo’n 80 auto’s ....
Na afloop daarvan zou je denken dat alles wordt opgeruimd en iedereen naar huis sprint, maar nee, er komt weer Champagne tevoorschijn (goede gewoonte toch!) en pas daarna druipt iedereen af. Om vervolgens nog heerlijk buiten te gaan eten met een grote groep:
Dat “joie de vivre” een Franse uitdrukking is, is natuurlijk geen toeval. Men beheerst het gewoon en ook ik als nerveuze Hollander laat hier vanzelf alle stress achter me. Eten we om 20.00 uur is het goed en wordt het 21.30 uur (wat het natuurlijk altijd wordt met zo’n grote groep) is het ook goed. Behalve het evenement zelf is het altijd een groot feest om tijd met deze groep mensen door te brengen! De Convertible ondertussen, die heeft me gladjes heen en weer gebracht (inclusief zo'n 60 circuit kilometers) dus dat betekent dat ik me eerst maar op de cosmetische kant ga richten. Techneut Wil meent al een vacuümlek ter verklaring van de cruise-control staking te hebben gevonden dus dat zal ook wel goed komen. Rest mij nog Heidi, Wil en zoon Arlo te bedanken voor het prima gezelschap op deze trip!
.
. De auto is zoals ik al eerder meldde niet perfect, maar heeft in zijn bestaan merkbaar niet zwaar geleden. Ten opzichte van de '92 GT Convertible (Fox dus) die ik een paar jaar heb gehad is dit wel een wat luxer en solider aanvoelende auto. Er zit vooral minder flex/torsie in de carrosserie. Als geheel voelt-ie aan als een luxe en comfortabele auto. De AOD-E reageert ook prettiger dan de AOD zonder E en dan bedoel ik vooral het op afroep kunnen "loslaten" van de lock-up van de koppelomvormer op 3 en 4. Maar ik heb nog wel wat aandachtspunten zoals een erg luide brandstofpomp (staat misschien op punt van overlijden?). Ik zal graag nog eens van jouw kennis van deze auto's gebruik maken. Ik ben in ieder geval zeer tevreden over de aanschaf, want het is een fijne auto.
